Vinyl Le Vinyl Club Ipséité - Damso

"

Damso houdt van woorden, om hun betekenis en muzikale klank. Hij heeft de Franstalige rap zijn oorspronkelijke pracht teruggegeven, wat betekent dat het ritme, de flow en de poëzie weer centraal staan.
De Brusselse artiest is een onmiskenbare kracht geworden op de rapscene en met Ipséité, zijn tweede album, begrijpen we beter waarom.
Soms is hem verweten dat zijn teksten grof en beschuldigend zijn, maar dat is nu eenmaal eigen aan grote dichters die zich door woelige wateren begeven… Ipséité neemt ons mee als een dronken schip, in de soms donkere, soms ontroerende wereld van deze veelzijdige rapper die zijn eigen plek heeft veroverd in een zeer competitieve omgeving.

Een album met een verterende creativiteit, ver van de clichés van gangsta rap, en dat wordt beschouwd als zijn beste album tot nu toe. Ipséité komt met veel bombarie uit en zal het publiek deze grootse artiest van het woord tonen. Onze harten dansen sinds "dansent de Macarena" met deze zo unieke artiest die dit gouden tijdperk van de Franse rap aan het einde van de jaren 2010 zal markeren.
Het is belangrijk om eerst het decor van Ipséité te schetsen en het persoonlijke verhaal van de rapper te herinneren: William Kalubi Mwamba, aka Damso, is geboren in Kinshasa aan het begin van de jaren 1990. Toen hij vluchtte voor de oorlog in de Democratische Republiek Congo, vestigde hij zich op 9-jarige leeftijd met zijn ouders in België. "Jonge Afrikaan die rijk is geworden, ik heb het land zonder papieren verlaten," vertelt de rapper in "Kin La Belle", een nummer van het album dat een indrukwekkend eerbetoon aan zijn geboorteplaats brengt.
De gewonde tiener William vindt toevlucht in het schrijven en zijn constante zoektocht naar een verloren identiteit. Als psychologiestudent in Brussel leert hij de kunst van de flow en brengt hij zijn eerste mixtape uit in 2014: Salle d'attente. De wachtkamer van zijn leven en/of de ontluiking van zijn kunst… we onthouden dat de mixtape de aandacht van Booba trok, de grote man van de Franse rap, die besloot hem te tekenen op zijn label 92i en "Paris C'est Loin" in samenwerking met hem uitbrengt. Damso valt op door de vloeiendheid van zijn flow, rustig en koel, en door zijn charisma. William is klaar, de teksten zijn er en Batterie Faible verschijnt enkele maanden later.

Direct al springt de wereld van Damso in het oog door de donkerheid van zijn teksten, een rustige maar scherpe rap, die door critici als vulgair zal worden bestempeld gezien de rauwe, seksuele, donkere lyrics, maar altijd met een ontwapenende poëzie. Het einde van de jaren 2010 is een bloeiperiode voor de Franse rap, de creativiteit en de verscheidenheid van projecten overspoelen de platforms en Damso weet dat hij hard moet inslaan om op te vallen.
Ipséité verschijnt in april 2017: het bestaat uit 14 nummers, 14 juweeltjes die in het marmer van de Franse rap gegrift zullen blijven.
De titel, die we in het begin niet echt begrijpen: "Ipséité", een term geleend uit de filosofie, meer bepaald uit de fenomenologie, die een heel concept omarmt over "de eigen identiteit" die ervoor zorgt dat een persoon uniek en absoluut verschillend van een ander is.
Een naam die de toon van het album zet waar elk nummer duidelijk van elkaar te onderscheiden is, maar toch een geheel vormt. "Signaler",
"Mosaïques Solitaire", "Macarena", "Kin La Belle", "J'Respect R"… Ipséité is een fabriek van singles die zeer snel de ether en de avonden overspoelen. "Iedereen danst de Macarena", maar de donkerheid blijft aanwezig, zoals blijkt uit het magistrale "Mosaïque Solitaire", een dubbel nummer in één, of de nachtmerrieachtige finale "Une Âme pour Deux", een bad trip die ons onderdompelt in de rauwheid en de angst, om te zeggen dat het uiteinde slechts een illusie is en dat de ontwaking altijd moeilijk zal zijn.

Ipséité is een klap waarvan je niet onbeschadigd terugkomt, reden waarom het bijna 8 jaar na zijn uitgave een zeldzame tijdloosheid bezit in een Franse rap die een beetje te consumptiegericht is geworden… Het is nog te vroeg om het te eren met de medaille van "klassieker" van de Franse rap, maar Ipséité staat recht op die snelweg van erkenning.
Het bewijs, en een zeldzaamheid in de platenindustrie, is dat het vorig jaar dubbel platina is geworden.
Damso zal blijven verrassen… totdat hij in 2025 een pauze in zijn carrière aankondigt met het zeer verwachte BEYĂH …
Wordt vervolgd…

Marie-Laure Sitbon

L'ANECDOTE
Op het nummer "B.QuedusaalVie", de tweede track van Ipséité, zijn de achtergrondvocalen opgenomen door een taxichauffeur.
Zonder te veel in detail te treden, heeft de auteur van Ipséité slechts verduidelijkt dat het twee uur 's nachts was op dat moment, dat deze taxichauffeur niet echt in zijn normale toestand was en dat hij zijn achtergrondvocalen heeft gehouden. Hij is degene die "j'fais que du sale hey hey" achteraan doet. Alles is heel goed.

"