Wanneer in 1958 dit album "Louis & the Good Book" uitkomt, heeft Louis Armstrong al duizend levens gekend en kan hij zich beroemen op een indrukwekkende palmares.

Deze man uit New Orleans aan het begin van de vorige eeuw begon op zeer jonge leeftijd met het spelen van instrumenten, eerst de cornet voordat hij aan de trompet ging (in een verbeteringshuis!), en zijn vele mentoren hebben hem altijd aangemoedigd om te blijven groeien, zodat hij op 25-jarige leeftijd al de leiding had over zijn eerste band: de Hot Five!

Hij profiteert hiervan om het concept van de solist "ster" muzikant te inventariseren, wat tot op de dag van vandaag nog steeds de regel is in de jazzwereld, en om zijn palet van swingprins uit te breiden door een beetje bij toeval de scat te creëren met het nummer "Heebie Jeebies".

Zijn schorre en warme stem wordt in de jaren '30 zijn nieuwe instrument, zowel in zijn composities als in de film, waar hij rollen aan elkaar rijgt, onder andere met Bing Crosby. Zijn optredens achter het scherm verhogen zijn populariteit bij het grote publiek en overschrijden de grenzen van Amerika, aangezien hij ook enorm succesvol is tijdens zijn buitenlandse tours, vooral in Europa voor en na de oorlog!

Aan het einde van de jaren '50 heeft Satchmo (zijn bijnaam) dus niets meer te bewijzen, en hoewel hij nu concurrentie heeft van verschillende generaties getalenteerde jazzmuzikanten (Dizzie Gillespie, Miles Davis, Lee Morgan…), blijft hij een onmiskenbaar icoon.

Het is dus op 58-jarige leeftijd dat hij besluit "The Good Book" uit te brengen, volledig gewijd aan de cultuur van de negro-spirituals.

Dit is niet de eerste keer dat de muzikant deze oefening doet, maar het is de eerste keer dat hij er een heel album aan wijdt.

Vergezeld van zijn gebruikelijke orkest, zijn "All Stars" die bestaat uit James 'Trummy' Young op trombone, Mort Herbert op bas, Barrett Deems op drums, Edmond Hall op klarinet, Billy Kyle op piano, Everett Barksdale op gitaar, Nickie Tagg op orgel, is het geheel gearrangeerd door Sy Oliver en zijn ensemble van tien zangers. De opname vindt plaats in New York in drie dagen in een totaal beheersbare oefening!

Vol spiritualiteit, herinterpreteert Louis toch deze grote standaarden van het religieuze repertoire op zijn manier, met die stempel van de big bands uit New Orleans. We vinden enkele beroemde thema's terug zoals "Down by the riverside", "Sometimes I Feel Like A Motherless Child" en "Go Down Moses", waarvan de muziek enkele jaren later in Frankrijk is opgenomen door Claude Nougaro in zijn eerbetoon aan de muzikant, het goed gekozen "Armstrong". Af en toe neemt Louis' trompet de hoofdrol weer over, zoals in zijn versie van "Sweet Lord, sweet chariot", terwijl de swing nooit ver weg is, zoals op "This Train".

In ieder geval hoef je niet religieus te zijn om dit genre te waarderen, aangezien dit deel van de Afro-Amerikaanse cultuur op een totaal unieke manier veel artiesten heeft geïnspireerd en talloze muzikale esthetieken meer dan een eeuw lang heeft beïnvloed.

"Louis and the Good Book" blijft in ieder geval een van zijn meest beroemde albums, dat, hoewel het door sommigen als een "eenvoudige" oefening wordt gekwalificeerd, vooral toonde dat degene die niets meer te bewijzen had, nogmaals demonstreerde dat de scheiding tussen heilige muziek en wereldlijke muziek bij de Afro-Amerikanen niet dikker was dan een sigarettenblad!

Halleluja!